Uznanie długu przez dłużnika może poprawić jego sytuację w przypadku odzyskiwania należności. Czynność ta przerywa bieg przedawnienia, co skutkuje naliczaniem terminu od nowa. Przeczytaj, jakie zachowanie może być przyjęte jako uznanie długu! Uznanie długu - definicja i rodzaje Zgodnie z przepisami można wyodrębnić dwa rodzaje uznania długu, mianowicie:
  1. uznanie właściwe,
  2. uznanie niewłaściwe.
Skutkują one tym samym, czyli przerwaniem biegu przedawnienia, ale różnią się typem zachowań, które wchodzą w ich skład. Właściwe uznanie długu Właściwe uznanie długu jest czynnością prawną, która polega na zawiązaniu umowa, która zobowiązuje jednostronnie. Zawierana jest między dłużnikiem a wierzycielem. Dłużnik składa oświadczenia, w którym wykazuje, że wyraża chęć do uregulowania długu. Rodzajem właściwego uznania długu jest ugoda, według której zgodnie z art. 917 Kc.strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać Uznanie długu może również nastąpić w tzw. czystej postaci, np. poprzez uznanie powództwa. Niewłaściwe uznanie długu Niewłaściwe uznanie długu jest oświadczeniem wiedzy. Oznacza to, że dłużnik ma świadomość powstania roszczenia. Formą niewłaściwego uznania długu może być wypowiedź lub zachowanie, które ten fakt potwierdza. Często zdarza się, że dłużnik w sposób nieświadomy przerywa bieg przedawnienia. Zgodnie z przepisami za niewłaściwe uznanie długu przyjmuje się:
  • częściowe spłacenie długu,
  • potwierdzenie salda,
  • prośba o rozłożenie zapłaty długu na raty,
  • prośba o odroczenie terminu płatności,
  • prośba o umorzenie części lub całości długu,
  • zapłata odsetek.
Wierzyciel w celu efektywnej windykacji musi dążyć do sytuacji, w której dłużnik potwierdza zobowiązanie, czyli uznaje dług. Zobacz też:
Rozliczenie zaliczki Karta szkolenia wstępnego bhp Dofinansowanie z pfron