Poniesiony przez przedsiębiorcę wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wykazuje związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przypadku, gdy brak takiej zależności - jego poniesienie nie może być kosztem podatkowym. Soczewki kontaktowe i okulary korekcyjne przedsiębiorcy traktowane są jako wydatek osobisty. Czy ich zakup może stanowić koszt uzyskania przychodu? Sprawdź!
Definicja kosztów uzyskania przychodów (KUP)
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT: “Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23”. Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać łącznie poniższe warunki:
- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT,
- być właściwie udokumentowany.
W katalogu wydatków próżno szukać tych poniesionych na okulary korekcyjne przedsiębiorcy. Pomimo ich wykorzystywania do pracy przy komputerze w ramach prowadzonej działalności, trudno wykazać, że ich zakup ma związek z osiąganymi z tego tytułu przychodami.
Dlaczego okulary korekcyjne przedsiębiorcy nie stanowią KUP?
Przede wszystkim, przedsiębiorca wykorzystuje okulary korekcyjne nie tylko podczas pracy, ale i na cele prywatne. Poza tym trudno znaleźć zależność, pomiędzy ich zakupem, a uzyskaniem przychodu z tego tytułu. Potwierdza to m.in. poniższa interpretacja:
Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 lutego 2009 r.,sygn. ITPB1/415-790/08/AK: "(...) wydatek na zakup okularów korekcyjnych ma na celu ochronę jego »przedsiębiorcy<< zdrowia. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą należą do wydatków o charakterze osobistym. W sytuacji zaistnienia wady wzroku, czy też jej pogłębiania się, osoba fizyczna jest zmuszona do poczynienia zakupu okularów z odpowiednimi szkłami niezależnie od tego czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi. Tak więc, bezpośrednim celem jaki jest związany z ponoszeniem tego rodzaju wydatków jest ochrona wzroku, a nie osiągnięcie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Poniesienie wydatków na zakup okularów nie ma realnego wpływu na wysokość przychodów uzyskiwanych ze świadczenia usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też związku z prowadzoną działalnością jako źródłem przychodów."
Wobec takiego wydatku, stanowisko organów podatkowych jest jednoznaczne - wydatek na okulary korekcyjne przedsiębiorcy, pomimo że jest konieczny nie ma znaczenia, czy podatnik prowadzi działalność gospodarczą, czy też nie, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu. Okulary są potrzebne nie tylko wtedy, gdy przedsiębiorca przebywa i pracuje w firmie, ale również w życiu codziennym. Nawet w przypadku, gdy okulary korekcyjne są zalecane przedsiębiorcy wyłącznie do określonych czynności, tj. przy czytaniu i komputerze, to istnieje możliwość ich wykorzystywania również prywatnie. Celem ich zakupu jest poprawa wzroku, czyli ochrona zdrowia przedsiębiorcy. Co więcej wydatki zdrowotne uznawane są za koszt o charakterze prywatnym, a ich nabycie ma charakter osobisty. W związku z tym zakup okularów dla przedsiębiorcy nie spełnia definicji kosztu uzyskania przychodu.
Okulary korekcyjne przedsiębiorcy nie są kosztem firmowym
Organy podatkowe z zasady uznają wszelkie wydatki zdrowotne za koszty prywatne, których nie można ująć w księdze przychodów i rozchodów. Warto wspomnieć, że księgując taki koszt, to przedsiębiorca jest odpowiedzialny za udowodnienie przed urzędem skarbowym związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a prowadzoną firmą. W przypadku okularów dla przedsiębiorcy organy podatkowe traktują ich zakup jako wydatek o charakterze prywatnym, niemającym związku z prowadzoną działalnością.
